Jest to najczęściej używany pedał instrumentu, jego zadaniem jest przedłużenie wybrzmienia zagranych dźwięków już po zdjęciu palców z klawiszy.
Określenie pedał forte może być mylne, gdyż istotą tego pedału nie jest wzmocnienie brzmienia instrumentu. Pedał ten jest używany wyłącznie w celu łączenia harmonicznego różnych dźwięków, osiągnięcia przestrzeni brzmieniowej, zwielokrotnienia dźwięków i stworzenia wrażenia, jakoby jednocześnie grała więcej, niż jedna osoba.
Pedał lewy (wł. una corda – „jedna struna”), zwany także pedałem piano.
Pedał ten zmienia brzmienie dźwięków na bardziej delikatne, przytłumione, miękkie. Na większość dźwięków w fortepianie przypadają trzy struny (poza najniższymi, które mają jedną lub dwie). Wciśnięcie lewego pedału powoduje przesunięcie całego mechanizmu (w tym klawiatury) odrobinę w prawo, przez co młotki trafiają w mniejszą liczbę strun. W pianinach pedał ten przesuwa młotki w kierunku strun, dzięki czemu pokonują one krótszą drogę, a instrument wydaje cichsze i mniej wyraziste dźwięki.
Pedał środkowy – sostenuto (z wł. spokojnie), pełniący w różnych instrumentach trochę różne funkcje.
Pedał ten często nie występuje w tańszych i starszych modelach instrumentów, a kiedy już występuje, jego funkcja może być różna. Standardowo w fortepianach jest to tzw. pedał sostenuto i działa on nieco podobnie do prawego pedału. Nie podnosi on jednak tłumików, tak jak pedał forte, a tylko unieruchamia tłumiki już podniesione, co pozwala podtrzymać wybrane dźwięki i grać inne w sposób normalny. W pianinach wycisza on maksymalnie brzmienie całego instrumentu i dlatego często nazywa się go „przyjacielem sąsiadów”.
Korzystanie z pedałów instrumentu powinien cechować umiar, oraz wyczucie gatunku muzycznego i stylu.
